ΤΟ ΦΩΣ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ

                                                                 

   

      Ο θεός Ήλιος και το φως ενέπνευσαν τους ανθρώπους και τους γοήτευσαν από τις πανάρχαιες ήδη εποχές,μέχρι και σήμερα. Πάντοτε κατείχε μια δεσπόζουσα θέση στη ζωή των ανθρώπων. Επηρέασε αρκετά τόσο τους καλλιτέχνες όσο και γενικότερα τους ανθρώπους. Για αυτό ανά τους αιώνες είχε τιμητική θέση στην ζωή και στην καρδιά των ανθρώπων.   

     Στην Ελληνική μυθολογία, ο Ήλιος ήταν προσωποποιημένος ως θεότητα. τον οποίο ο Όμηρος αντιστοιχεί στον ηλιακό Τιτάνα Υπερίωνα. Άλλες πηγές αναφέρουν πως ο Ήλιος είναι γιος του Υπερίωνα από την αδελφή του Θεία. Ο Ήλιος οδηγούσε το πύρινο άρμα του στον ουρανό. Έχει δύο αδελφές, την θεά του φεγγαριού Σελήνη και της θεά της αυγής Ηώ. Πολλοί πιστεύουν πως ο Απόλλων έγινε ο Ολύμπιος “ηλιακός θεός”, αλλά η θεωρία αυτή βασίζεται κυρίως σε υποθέσεις.Η Ημέρα ήταν η θεότητα που προσωποποιούσε το φως της ημέρας. Κατά τη γενικότερη παράδοση (π.χ. «Θεογονία» του Ησιόδου), ήταν θυγατέρα της νύκτας και του Ερέβους και αδελφή του Αιθέρα. Ο Υγίνος πάντως γράφει ότι ήταν κόρη του Χάους και της Καλιγούς, και αδελφή του Ερέβους και της Νύκτας. Τέλος, κατά τους Ορφικούς, η Ημέρα ήταν κόρη του θεού Ήλιου, μαζί με τον οποίο λατρευόταν στην Κω.  

     Στη Ρωμαϊκή μυθολογία τον θεό ήλιο αντιπροσώπευε ο θεός Σολ.

     Σύμφωνα με την Αιγυπτιακή κοσμολογία, ο δημιουργός του φωτός και του κόσμου είναι ο θεός Ρα ή αλλιώς θεός του Ήλιου. Ο θεός Ρα απεικονίζεται σε πάπυρους, τοιχογραφιές κλπ, συχνά ως ένας ηλιακός δίσκος με φτερά ή ως ένα θεϊκό ηλιακό μάτι και  Τον συναντούμε σαν μυστηριακό θεό Ατούμ Ρα και δημιουργικό θεό Άμμων Ρα.Η θεοποίηση του Ήλιου και της Σελήνης δεν ήταν παράδοξο, αν αναλογιστούμε ότι εκτός από το φόβο και το δέος που προκαλούσε η περιοδική εναλλαγή ημέρας και νύκτας, οι διάφορες περίοδοι του ηλιακού κύκλου σηματοδοτούσαν και την εναλλαγή των εποχών του έτους. Αυτές καθόριζαν τη διαμόρφωση της καλλιεργήσιμης ζωής, αλλά και τον τρόπο επιβίωσης των ανθρώπινων κοινωνιών. Ήταν λοιπόν φυσική συνέπεια ο βασιλιάς Ήλιος να αποτελέσει την πρώτη θεότητα που έλκυσε διαισθητικά η ανθρώπινη λογική. Μετά την σχεδόν απλοϊκή αυτή αρχή η θρησκεία του Ήλιου έφθασε στις μεγαλύτερες ειδωλολατρικές θρησκείες της ανθρωπότητας και πολλοί θεοί των μεταγενέστερων εποχών ήταν προσωποποίηση του Ήλιου.

 Ο ήλιος δεν επηρέασε μόνο τις αρχαίες θρησκείες. Η σπουδαιότητα του ήλιου τονίζεται και στις σύγχρονες θρησκείες.

   Το φως στην διδασκαλία της ορθοδόξου πίστεώς μας κατέχει πρωτεύουσα θέση. Όχι βέβαια το φως το αισθητό, το κτιστό , αλλά το άκτιστό, και αΐδιο το Φως το εκ Φωτός, . Ο Χριστός δηλαδή, που γνωρίζει τον εαυτό Του στους πιστούς ως φως. Όλες οι εκκλησιαστικές τέχνες τονίζουν αυτή την αποκαλυπτική αλήθεια, ότι ο Θεός είναι φώς, και ως φως γνωρίζει τον εαυτό του στους θεουμένους. Αυτό το φως στην ζωγραφική των εικόνων εκφράζεται ως φωτεινό στεφάνι γύρω από τις ιερές κεφαλές των εικονιζομένων προσώπων.

Ο εορτασμός των Χριστουγέννων στο χειμερινό ηλιοστάσιο είχε ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την κατοπινή καθιέρωση τους.Συνέπιπτε με τη μεγάλη ειδωλολατρική γιορτή των Σατουρναλίων προς τιμή του θεού Κρόνου. Αυτές τις εορτές που ο Χριστιανισμός ήθελε να τις εξαφανίσει. Συνεπώς με τη γενικότερη καθιέρωση των γενεθλίων του Χριστού την 25η/12 οι Χριστιανοί παρομοίαζαν και προσωποποιούσαν τον Ιησού με τον Ήλιο.Γιατί ο Χριστός ήταν γι΄ αυτόυς ο πνευματικός ήλιος της δικαιοσύνης. Στις 6 Αυγούστου η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει την ανάμνηση της Θείας Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού.Σύμφωνα με την Ιερά Παράδοση στο όρος Θαβώρ, που στα εβραϊκά σημαίνει έλευση φωτός.

   Το φως ωστόσο δεν άφησε ανεπηρέαστο και τον Βουδισμό. Η πρακτική απεικόνισης του διαλογισμού χρησιμοποιεί το φως ως ένας τρόπος ενδυνάμωσης του δια λογιστή στην καθολική ποιότητα της συμπόνιας, και είναι ένα παράδειγμα του πώς θα μπορούσε να ασκηθεί στην παράδοση του Θιβέτ βουδιστές.       

Α.Π.Ήρωνας
Π. Δ. fadastic 4